Sýsifos veltir fyrir sér samsemdum og þráhyggju rökrænunnar.

Hvert er endanlegt markmið tækninnar? Hvernig skilgreinum við og skiljum tækni sem hugtak almennt?

Fimm örsögur um meðvitund og meðvitundarleysi.

Stuttur pistill um gervigreind, bókmenntir og guðdóminn þess á milli.

Orðin okkar mynda alheiminn okkar — ekkert er hugsanlegt án þeirra. Eða hvað?

Landamæri, alfræðiorðabækur, summur – persónur, óendanleikar innan endanleika.

Bókmenntir gætu tekið á sig nýjar ásýndir í framtíð stafrænunnar — hvort sem er í gegnum míkróblogg eða spjallglugga.

Hvað er það að eiga sér stað, og hvaða merkingu hafa staðir fyrir okkur?

Er internetið formgerving illskunnar á jörðinni — gluggi Satans að hjörtum manna? Stórt er spurt!

Kenningar Immanuel Kant um rúm og tíma grundvalla alla hans frumspeki og þekkingarfræði í frumlegri hugmynd um hin svokölluðu form skynrænnar skoðunar.

Í fjórða hluta umfjöllunar Sýsifosar um Réttarspeki Hegels tökumst við á við þriðja undirkafla fyrstu bókar Réttarspekinnar, sem snýr að Ranglæti.

Dómar hafa í gegnum sögu heimspekinnar ýmist haft einn, tvo eða þrjá mögulega eiginleika — en einn þeirra, hinn óendanlegi, er sérstaklega athyglisverður.

Tvær örstuttar ritgerðir um Siðfræði Níkomakkosar, eitt víðlesnasta rit Aristótelesar — nánar tiltekið um réttlæti og dyggðir.

Er maðurinn óhjákvæmilega bundinn við meðfæddan líkama sinn?

Heimspekingarnir Baruch Spinoza og Ludwig Wittgenstein eiga sitthvað sameiginlegt í kenningum sínum.

Vofa ásækir Bandaríkin — vofa hinshægrisins. Pólitísk hreyfing sem byggir á niðurbældri kynferðislegri orku karlmanna á þrítugsaldri, pólitísk hreyfing sem kennir sig meðal annars við heimspeki ítalska hugsuðarins Julius Evola og hins breska Nick Land.

Þegar við bíðum hverfa áskoranir efnisheimsins okkur sjónum og það eina sem stendur í vegi fyrir okkur er tíminn sjálfur.

Þessi dyggð mikillætis kallast μεγᾰλόψῡχος í upprunalegu grískunni og er, eins og flestar aðrar dyggðir, millivegur tveggja öfgafullra ósiða.

Utanliggjandi hluturinn sem eigendurnir skiptu á milli sín er orðinn eins konar hlutgerving einingar Viljanna tveggja, eða sameiginlegur Réttur.

Öllum þjóðhagslegum og stéttartengdum hugsunaræfingum um frelsi sleppt, þá er góður vani að reyna að kafa dýpra í eigin hvatir, og greina eins hlutlægt og unnt er hversu annarlegar eða ákjósanlegar þær eru í raun. Það er fyrsta skrefið í átt að sjálfstæðara og frjálsara lífi.